Muhteva

Muhtevası içindedir insanın... Ne beklediğin, ne gördüğün, ne bildiğin önemli değil... Biraz mayasıdır gereken... Gerekli ortamı buldu mu? Maya tutuverir bir anda... Su önemlidir, hava da... Ama mayasını bilemezsin asla... Muhtevası kendindendir çünkü... O nedenle güvenemez insan insana... Bilir çünkü kendinden, ne çıkar asla bilinemeyeceğini...
Ağabeyim mesela... Mangalda kül bırakmaz iş delikanlılığa gelince. Bir anda parlayıverir, tutuşturur her yanı, sanırsın bir külhanbeyi narasını duysan... Biz onu öyle bildik hep. Sonra...
Sonra mı ne oldu? Evinin beyi oldu ya... geçende bir baktım, hanımdan izin almadan anasına bile gelemezmiş... Değil ki akşam kahveye çıksın... Kılıbığa çıktı mahallede adı, iyi mi?
Anladım ben işte o zaman...
Ne çıkacağını asla bilemezsin, hamur bir defa maya tutunca...